Dropping Eeves; social media evolves!

I write and think about -in a sometims wild manner, sorry for that- about the possibilities social media has as a new informationchannel from battlefields. Everyone has some kind of mobile device nowadays to share their own story, including soldiers. So, the military leadership of Western countries that are involved in missions get a bit nervous aboute people at home  being informed about those missions through those social media sites.  Especially when this information is critical in maintaining some kind of public support.

I believe that this nervousness is unnecessary, as i pointed out in my masterthesis , some articles and several talks i gave and will be giving on the subject. And social media evolves, so while everybody is still getting a headache over twitter and facebook, what about new startups, who can instantly share information.

Take Eeve. In its simplest form, Eeve lets users take photos from their mobile and collaboratively tell a story with others in close proximity – these collaborations are what are known as ‘Eeves’.

Military use?

Military personal will shiver at the word ‘Eeve’, or ‘Eeves’, since it reminds you of eevesdropping. Loose Tweets sink fleets ay?

But what about the endless possibilities to build an almost realtime picture of a battlefield through Eeving? Not only helpfull with already existing technology to keep a realtime overview of the battlefield. It can also help countering enemy claims about certain developments, those claims are going at a fast pace as well nowadays, Taliban knows their Twitter as well.

So if you loose the geotagging for a moment (not very handy in realtime, opsec and stuff) you have a great tool to build a quick and total overview of a battlefield in pix. Good for framing if maintained the right way, good for building bridges with the homefront. (quick overview possible, if managed correctly great way of showing what the individual soldier as well as the total unit is doing ‘over there’)

What it shows
Ok, its just a wild thought and Eeve is only a startup, and a small one. But it shows the endless possibilities that social media has, and that beyond the now common sites such as Twitter, Facebook and sofort their still is a frontier of unchartered technological terrain waiting to be claimed by some group of smart whizzkids.
For the military it also shows that the military must be constantly aware of anything new on social media, because at the current pace, policies focussing on certaing types of social media are outdated before they hit the stores. It shows that being social media savvy will mean not only keeping updated on developments, but also that you must focus on the use of social media, not on the technology itself.  Maybe the social media handbook of the US ARMY has to be even more of a general guideline as it is today and not turn into  a big book of how to work with every different type of social media. For the netherlands, which doesnt have such a great handbook yet, something to think about.

Exiting times! 

 

 

Lybia rebel takover unveils social media monitoring

The fall of the Ghadaffi regime (for now, he has not been caught yet) gives a unique insight into the world of online monitoring by autoritharian regimes. As i wrote in earlier posts and what mr. Evgeny Morozov has explained in great detail in his book ‘The Net Delusion’ (BUY IT!) the internet gives ample opportunities to regimes to spy on their own people. For regimes such as  Ghadaffi’s a very interesting tool to maintain in power.

Some findings include that the regime knew about a lot, and by a lot, i mean A LOT. Another finding is chilling, yet not suprising. There was help from abroad: French, South African, Chinese systems where used and manuals where found. So you have ‘democratic’ regimes building systems for such dictators to oppress its own people. It is one thing building a one off unique electric fiat 500, like the one shown below, but helping the Lybian Stasi to collect date which can lead to arrests (and a treatment that does not exactly involve polite interrogation)? Someone start an ethical discussion, please.

I shows again that the internet was percieved as safe, but turned out to be just as dangerous to gather as the local coffeebar crammed with listeningdevices and secretagents with cheap cigarettes observing your every move through holes in a newspaper..

In this there is a awkward paradox: The the last resort for the opposition was the internet, where they used westernbuild social media networking sites to organise themselves, while at the same time this last dark alleyway in the digital realm of Lybia was flooded with the cybersearchlights of monitoringsoftware made partly in the West as well.
How paradoxal, how cynical.

 

 source fiat pic: http://gigapica.geenstijl.nl/2011/08/bye_bye_ghadaffi.html

E-mail birthday

 From my friends at Next Web: Today is the 29th birthday of the word ‘email’.  Not going to steal the article, you can find it here, just wanted to join the party.

So, there you go! pie and punch anyone? mojito’s at the swimmingpool, balloons and confetti everywhere, bunnies from a hat, clowns in the yard, strippers in the cake. Or i’ll just sent an email..:)

To give some insight into the development of the now common communicationtool, here’s a great infographic! 

By the way, the infographic is found on the website of mr. ‘i am a Cybergod’ Vashiva, found here. Dont know who it is? Well, he’s the guy who actually registered the name email for the first time.  Must confess i did’nt know him either, so shame on us.

 

 

 

Storify

 

Een nieuw instrument om de eindeloze tsunami aan informatie via social media te filteren is maandag publiek gegaan (in Beta)

Met Storify, want zo heet het nieuwste wapenfeit in het kanaliseren van de stromen informatie op sociale media, kunnen gebruikers snel informatie delen vanaf andere social media sites en deze informatie samenvoegen in collages op de eigen site. Het idee erachter is dat er zoveel realtime content naar buiten komt via sociale media, dat de context vaak ontbreekt. Dit instrument geeft journalisten en anderen de mogelijkheid om de belangrijkste informatie eruit te pikken en te organiseren in een meer begrijpelijk en onverzichtelijk verhaal.Het doel is om het vertellen van verhalen en journalistiek te mixen met computertechnologie.

Dit doen de jongens achter Storfiy slim, omdat ze inmiddels al 2 miljoen aan kapitaal binnenhebbengehaald en omdat Al Jazeera een wekelijkse show heeft ‘The Stream’  waarbij zij gebruik maken van de software om de verhalen te vertellen die via social media verteld worden, bijvoorbeeld over Egypte en Libie.

Redacteur
Een prachtig initiatief, maar wat mij wel opvalt is dat dit volgens mijn eerste wantrouwende kijk op de zaak  niet meer is dan een nieuwe, ge-update vorm van traditionele journalistiek. Iemand maakt keuzes uit beschikbaar materiaal en maakt hier een eigen verhaal van. Wat is bijvoorbeeld ‘de belangrijkste informatie’ en wat wil iemand vertellen? Het duiden en in een context plaatsen is altijd een politiek en een sociaal proces, waarin de achtergrond en het lezerspubliek van de maker van belang zijn voor de keuzes uit het beschikbare materiaal Bovendien was het idee dat sociale media juist zo nieuw was omdat de tussenpersoon, de journalist of de redacteur, er tussenuit is gehaald. Dit instrument brengt die redacteur terug, het is dan ook niet vreemd dat Storify testversies uitdeelde aan ‘oude’ media zoals de Washington Post en PBS.
Het lijkt  ook op andere programma’s die momenteel veel aandacht krijgen omdat deze voorzien in een behoefte van mensen en bedrijven om informatie te filteren, zoals Tumblr, Storyful en Color. De laatste wist overigens al 41 miljoen aan kapitaal binnen te harken, er is dus veel aandacht voor dergelijke intiatieven.

 Natuurlijk is het zo dat niet alleen een grote krant of een televisiezender, maar ook individuen verhalen kunnen gaan vertellen via Storify. In die zin blijft het idee van de online participatory culture -de cultuur waarin iedereen bij kan dragen aan een discussie zonder tussenkomst van derden- levend. Wellicht betekend dit wel dat degene die online het meeste aandacht en succes krijgt  in deze participatory culture meer een redacteur, of een curator van specifieke onderwerpen, zal worden dan een verteller. De verteller gaat dan fungeren als een cameraman of fotograaf die beelden levert voor de verhalen die de redacteur besluit te vertellen. De twee functies -verteller en redacteur-kunnen in één persoon verenigd zijn, maar in de regel zal dit niet het geval zijn. Er zal dus mogelijk door de overvloed aan informatie net als bij traditionele media een scheiding komen tussen redacties en mensen ‘ te velde’.

Een voorbeeld van zo’n collage op Storify is deze verzameling beelden over de opstand in Syrie (PAS OP, ONGEZELLIG!)

Vooralsnog is het een prachtig initiatief dat mensen de gelegenheid geeft om boven water te blijven in de stortvloed aan informatie die social media dagelijks over ons uitstort. Vergeet alleen niet dat wat via Storify naar buitenkomt de keuze van een ander is uit en veel breder aanbod. Net als bij het journaal of de krant.