Digital divide during UK riots?

Wanted to share a thought that occured to me while reading a report by Pew on the demographics of social media users in the US.

The #UKriots i also made some comments on may fit one conclusion of the report. In the conlusion the report states (and i quote):
We did find that people who are already likely to have large overall social networks – those with more years of education – gravitate to specific SNS platforms, such as LinkedIn and Twitter.
When looking at the use of social media and Blackberries in the #UKriots i already noticed that the rioters used blackberries to organise, while the cleanup was organised mostly through Twitter. Maybe this is because of the social status the different groups have; the rioters underclass, lower middleclass, the cleanup preppry academics with good education (or singing in some majorselling stadiumfilling band)

 

So, if this is true, there is not only a digital divide in age, which is closing looking at the pewreport. There is also another divide amongst social media users themselves. Maybe the UK riots where a glimpse into this divide. Interesting times.

 

 

Uit het oog, uit het hart.

Afgelopen jaar schreef ik mijn masterscriptie en enkele andere essays over het toenemende belang van sociale media als informatiebron vanuit oorlogsgebieden. Ik onderzocht militaire weblogs -milblogs-, youtube en liveleak filmpjes van militairen in Irak. Daarbij constateerde ik dat deze blogs voorzien in de behoefte aan diversificatie van nieuws bij een deel van de nieuwsconsumenten. De informatie die via mainstream media wordt verspreid is veel van hetzelfde en door commerciële belangen vaak aangepast op wat de kijker graag ziet.

 

 

 

In dat kader was ik dan ook niet verbaasd dat het onderzoeksinstuut Pew-Centre het volgende constateerde over de belangrijkste nieuwsitems in mainstream pers van 2010.

‘When it came to the nation’s two wars, Iraq and Afghanistan, the press and the public mutually displayed only modest interest. Coverage of the Afghanistan war dropped to just 4% of all the news studied in 2010, (down from 5% in 2009) as the nine-year-old conflict often struggled for attention in the mainstream media. The big change in last year’s narrative was the diminished attention to U.S. policy debates over the war. Coverage of the Iraq war, meanwhile, dropped to 1% of the newshole studied from 2% in 2009.’  Zie het hele bericht hier

Wat mij wel verbaasde was dat nieuwe media (in dit geval blogs en twitter)in 2010  ook opvallend weinig aandacht hadden voor de Irakoorlog en evenveel aandacht voor Afghanistan als mainstream media. Als sociale media mainstream media volgt in de populariteit van onderwerpen dan roept  dit de vraag op; welke rol speelt sociale media in het activeren van aandacht voor een onderwerp?  Als mensen via nieuwe media diversificatie willen van nieuws, dan zou je zeggen dat andere, diversere, onderwerpen meer aandacht zouden krijgen. Dit is niet het geval.

Zie onderstaande tabel van het Pew-Centre. 1 vraag:  WAAR IS IRAK?

Hier zijn mijns inziens een paar dingen aan de hand. Ten eerste toont dit aan dat mainstream media (radio,televisie en kranten) aansluiten op wat mensen interesseert; de economische crisis, BP in de Golf of verkiezingen raken veel mensen, dus er is aandacht voor.  De inmiddels al respectievelijk 10 en 8 jaar slepende conflicten in Afghanistan en Irak heeft nog maar weinig impact op het dagelijks leven van mensen, dus blijkbaar interesseert het hen onvoldoende. Media besteden er dan ook geen aandacht aan.

Ten tweede toont dit aan dat de onderzochte sociale media een eigen rol hebben in het medialandschap, maar geen impact hebben op de agenda’s van nieuwsconsumenten. Ook sociale media wordt gedomineerd door wat mensen persoonlijk intereseert, alleen dan zonder tussenkomst van een nieuwsredactie of een journalist.En wat mensen interesseert wordt voor een belangrijk deel bepaald door… juist ja; media.

Ten derde toont dit tot mijn verrassing aan dat mainstream media een grote invloed hebben op sociale media. het Pew Centre constateerde eind 2010 in dit onderzoek:

‘ While social media players espouse a different agenda than the mainstream media, blogs still heavily rely on the traditional press – and primarily just a few outlets within that – for their information. More than 99% of the stories linked to in blogs came from legacy outlets such as newspapers and broadcast networks. And just four – the BBC, CNN, the New York Times and the Washington Post accounted for fully 80% of all links.’

Gebruikers van sociale media zijn nieuwsconsumenten en deze consumenten hebben persoonlijke motieven om informatie te delen of interesse te tonen in bepaalde onderwerpen. De discussie die onderzoekers momenteel hierover voeren heeft,  ondanks verschillende opinies een gemeenschappelijk uitgangspunt: Sociale media slagen er pas in om onderwerpen bij mensen onder de aandacht te brengen als hier interesse voor is. En interesse is er pas als mensen inzien wat het belang voor henzelf is.

De vermeende kracht van sociale media om als een soort Paard van Troje nieuwsproductie binnen te dringen en onderwerpen op de agenda te zetten die voorheen minder aandacht kregen is dan ook onjuist. Sociale media lijkt toch net als traditionele media afhankelijk van het belangrijkste wapen van de burger; interesse.

Dus zolang mensen zich niet interesseren in Irak en Afghanistan of in de politieke discussies hierover, dan zal dit niet in de mainstream pers terecht komen, en ook niet online een dominant onderwerp worden. Mensen moeten de behoefte hebben om dit te agenderen.De belangrijkste uitdaging voor mensen die een onderwerp via sociale media aan de kaak willen stellen is daarom om mensen te interesseren. Hoe dit moet? Goeie vraag!

De dagelijkse stroom van informatie die blijkbaar niet langer via mainstream media over Irak en Afghanistan verschijnt is wel te vinden op de blogs en sociale media van militairen vanuit Irak en Afghanistan, bijvoorbeeld via het portal milblogging.com De blogs bieden een prachtige inkijk in het dagelijkse leven van militairen in de oorlogsgebieden. Vooralsnog zijn hier echter weinig mensen in geïnteresseerd.

Het ‘nieuwe’  in Nieuwe media is dus vooral technologisch, maatschappelijk brengt het vooralsnog weinig verandering teweeg. Het kan toch niet zo zijn dat ik mij heb vergist in mijn geloof in de kracht van dit medium?

Ik vrees het ergste.